Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

admīrandus, a, um, v. admiror fin.

ad-mīror, ātus, 1, v. dep., to wonder at, to be astonished at, to regard with admiration, to admire, to be in a state of mind in which something pleases us by its extraordinary greatness, its sublimity, or perfection; while mirari signifies to be surprised at, to have the feeling of the new, singular, unusual.

  1. I. In gen.: quorum ego copiam non modo non contemno, sed etiam vehementer admiror, Cic. de Or. 1, 51: ingenium tuum, Crasse, vehementer admirans, id. ib. 1, 20 fin.: res gestas, id. Brut. 94, 323: quem et admiror et diligo, id. Ac. 2, 36; so id. Scaur. 1, 4: magnitudinem animi, id. Fam. 1, 7; Nep. Dion. 2; id. Alcib. 11: illum, Verg. G. 4, 215 (cf. mirari in Hor. C. 4, 14, 43, and the Gr. θαυμάζειν, Eurip. Med. 1144).
  2. II. Esp.
    1. A. To gaze at passionately, to strive after a thing from admiration of it, to desire to obtain it: nihil hominem nisi quod honestum decorumque sit, aut admirari aut optare aut expetere oportere, Cic. Off. 1, 20: nil admirari prope res est una, Numici, Solaque quae possit facere et servare beatum, not to be brought by any thing into an impassioned state of mind, or into a state of desire or longing (as in the Gr. μὴ θαυμάζειν; acc. to Pythagoras the limit of all philos. effort), Hor. Ep. 1, 6, 1.
    2. B. More freq., to fall into a state of wonder or astonishment at a thing, to wonder at, be astonished at.
      Constr. with acc., acc. with inf., de, super aliquam rem, with a relat. clause, quod, cur, etc.: quid admirati estis? why are you so surprised? Plaut. Am. prol. 99: admiratus sum brevitatem epistulae, Cic. Att. 6, 9: hoc maxime admiratus sum, mentionem te hereditatum ausum esse facere, id. Phil. 2, 16 fin.; so Nep. Alcib. 1; id. Epam. 6, 3: de diplomate admiraris, quasi, etc., Cic. Att. 10, 17: de Dionysio sum admiratus, qui, etc., id. ib. 9, 12; so id. Mur. 19: super quae admiratus pater, Vulg. Tob. 5, 10; ib. Act. 13, 12: cave quidquam admiratus sis, quā causā id fiat, Ter. Heaut. 4, 6, 22: admirantium, unde hoc studium exstitisset, Cic. N. D. 1, 3: admiratur quidnam Vettius dicturus sit, id. Verr. 3, 167: admiror, quo pacto, etc., Hor. S. 1, 4, 99: admiratus sum, quod, etc., Cic. Att. 6, 9: ne quis sit admiratus, cur, etc., id. Off. 2, 10, 35.
      Note: Pass.: Propter venustatem vestimentorum admirari, to be admired, Canutius ap. Prisc. 792 P.
      Part. fut. pass.: admīrandus, a, um, to be admired; admirable, wonderful: suspicienda et admiranda, Cic. Div. 2, 72, 148: quo magis pravitas eorum admiranda est, Sall. J. 2, 4.
      Hence also adj., = admirabilis: patiens admirandum in modum, Nep. Ep. 3: exposuit quae in Italia viderentur admiranda, id. Cat. fin.: admiranda spectacula, Verg. G. 4, 3: vir subtilis et in plurimis admirandus, Quint. 3, 11, 22.
      Comp. and adv. not used.
      Sup. is found in Salv. Ep. 8: admirandissimi juvenes; cf. Barth, Adv. 35, 9.