Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

vēnātus, ūs, m. [venor].

  1. I. Lit., hunting, the chase: labor in venatu, Cic. Tusc. 5, 34, 98; Verg. A. 7, 747; 9, 605; Ov. M. 3, 163.
    Plur., Ov. M. 4, 302; 4, 307; 4, 309.
  2. II. Transf.
    1. A. Fishing: capere in venatu, Plaut. Rud. 4, 3, 31.
    2. B. Game: venatus aggerere, Plin. 8, 16, 21, § 58: vesci venatu, id. 7, 2, 2, § 23; Amm. 23, 6, 50.

vēnor, ātus (inf. parag. venarier, Lucr. 5, 1248; gen. plur. part. venantum, Verg. A. 9, 551 al.), 1, v. dep. n. and a., to hunt, chase (cf.: capto, aucupor).

  1. I. Neutr.: qui venari solent, Cic. Fam. 2, 11, 2: quo me in silvam venatum vocas? Plaut. Men. 5, 2, 82: venatum in nemus ire parant, Verg. A. 4, 117: canum alacritas in venando, Cic. N. D. 2, 63, 158: tigris venatur, Val. Fl. 1, 493: tu praecipue curvis venare theatris, Ov. A. A. 1, 89.
    Prov.: stultitia est venatum ducere invitas canes, Plaut. Stich. 1, 2, 82: piscari in aëre, Venari autem jaculo in medio mari, id. As. 1, 1, 87.
    Part. as subst.: voces venantum, of hunters, Phaedr. 1, 12, 7.
  2. II. Act.: i modo, venare leporem, Plaut. Capt. 1, 2, 81: canibus leporem, dammas, Verg. G. 3, 410: vespae muscas grandiores venantur, Plin. 11, 21, 24, § 72: conchae hiantes venantur cibum, id. 32, 11, 54, § 154: fugientes cum mari pisces, id. 16, 1, 1, § 3.
    1. B. Trop., to hunt or seek after, to pursue a thing (mostly poet.): laudem modestiae, Auct. Her. 4, 3, 5: suffragia ventosae plebis, Hor. Ep. 1, 19, 37: viduas avaras frustis et pomis, id. ib. 1, 1, 78: viros oculis (filia), Phaedr. 4, 5, 4; cf.: amores, Ov. Med. Fac. 27.
      Pass., Enn. Trag. 335; Prisc. p. 734 P.