Lewis & Short

2. conceptus, ūs, m. [concipio].

  1. I. A collecting, gathering: (Tiberis) novenorum conceptu dierum navigabilis, after the water had been stopped nine days, Plin. 3, 5, 9, § 53.
    1. B. Concr., a collection, conflux: conceptus aquarum inertium vasti, Sen. Q. N. 5, 15, 1.
  2. II. A taking, catching: camini, i. e. a taking fire, Suet. Vit. 8.
    1. B. In partic.
      1. 1. A conceiving, pregnancy: hominum pecudumve, Cic. Div. 1, 42, 93; cf.: Caeli latu Terraeque conceptu generati editique, id. Tim. 11 med.: accelerant cochleae, Plin. 30, 14, 43, § 126.
        1. b. Transf., of plants, a budding, sprouting: conceptus id est germinatio, Plin. 17, 2, 2, § 13: satorum, id. 17, 18, 30, § 134.
      2. 2. Concr., the fœtus: a se abigere, Suet. Dom. 22: leporis utero exemptus, Plin. 28, 19, 77, § 248.
    2. C. Trop., a conceiving in the mind; concr., a thought, purpose: animi, Firm. Math. 5, 12.