Lewis & Short

com-pŏs (conp-), pŏtis, adj. [potis],

  1. I. having the mastery, control, or power over a thing, master of, partaking of, possessing, participating or sharing in, guilty of, etc. (very freq. and class.); constr. usu. with gen., more rarely with abl., or absol.
          1. (α) With gen.: animi, of a sane mind, * Ter. Ad. 3, 2, 12: mentis, Cic. Phil. 2, 38, 97; id. Pis. 20, 48; Ov. M. 8, 35; Quint. 11, 3, 77; Tac. A. 15, 70; Suet. Vesp. 5: territum et vix mentis suae compotem opprimere, Curt. 6, 3, 16: nec satis compotem mentisdeferunt, id. 3, 5, 4: sui, Liv. 8, 18, 12; Cels. 5, 26, 13; Curt. 4, 12, 17: rationis et consilii, Cic. N. D. 2, 13, 36; cf. id. de Or. 1, 48, 210: libertatis, Plaut. Capt. prol. 41: patriae, id. ib. 3, 4, 89; Liv. 1, 32, 7: ejus doni, id. 1, 10, 7: hujus urbis, Cic. Sest. 69, 146: bellicae laudis, Liv. 30, 1, 5: spei, id. 29, 22, 5; Suet. Tib. 5: voti, having obtained or gratified one’s wish, Hor. A. P. 76; Ov. A. A. 1, 486; Liv. 7, 40, 6; Suet. Aug. 28; id. Calig. 13; Sen. Hippol. 710; Curt. 9, 9 fin.; cf. votorum, Suet. Aug. 58.
          2. (β) With abl.: qui essent animo et scientiā compotes, Cic. de Or. 1, 48, 210: corpore atque animo, Liv. 4, 40, 3: mente, Verg. Cul. 189: praedā ingenti, Liv. 3, 70, 13.
          3. (γ) Absol.: vix compos (sc. mentis) Imilce, Sil. 4, 808.
    1. B. Referring to misfortune or guilt, sharing in, participating in, confederate in, etc. (anteclass. and post-Aug.).
          1. (α) With gen.: miseriarum, Plaut. Ep. 4, 1, 32: probri, Naev. ap. Non. p. 456, 25 (Trag. Rel. v. 6 Rib.): culpae, Plaut. Truc. 4, 3, 61: sceleris, Quint. 12, 1, 7.
          2. (β) With abl.: magnis et multis malis, Att. ap. Non. p. 521, 27 (Trag. Rel. v. 36 Rib.).
  2. II. Transf., of the thing: compote voto, Sen. Agam. 364.