Lewis & Short

commerĕor (conm-), ĭtus sum, 3, v. dep. (ante- and post-class. collat. form of commereo).

  1. I. To commit, be guilty of: me culpam conmeritum scio, Plaut. Aul. 4, 10, 8: quae numquam quicquam erga me conmerita’st, Ter. Hec. 3, 5, 36.
  2. II. To earn, merit (post-class.): fidem sedulitatis et veritatis, Gell. 1, 6, 6: cultus et sacrificia, Arn. 2, p. 93.