Lewis & Short

collātīvus (conl-), a, um, adj. [collatus, confero],

  1. I. brought or carried together, collected, combined (very rare): collativum sacrificium dicitur, quod ex collatione offertur, Paul. ex Fest. p. 37, 13 Müll.: collativum ventrem magnum et turgidum dixit Plautus (Curc. 2, 1, 16), quia in eum omnia edulia congeruntur, Paul. ex Fest. p. 58, 17 Müll.: favor, common, joint, Macr. Somn. Scip. 116: vis, Nazar. Pan. ad Const. 18 fin.
  2. II. Subst.: collātīvum, n., = collatio, I., a contribution in money, Cod. Th. 6, 26, 3.