Lewis & Short

cŏagmento, āvi, ātum, 1, v. a. [coagmentum], t. t., to join, stick, glue, cement, etc., together, to connect (in good prose; most freq. in Cic.).

  1. I. Prop.: opus ipsa suum eadem, quae coagmentavit, naturā dissolvit, Cic. Sen. 20, 72: nihil concretum, nihil copulatum, nihil coagmentatum, id. Tusc. 1, 29, 71; cf. id. Fin. 3, 22, 74: tubulum, Vitr. 8, 7: ancones, id. 8, 6: fissuram, Col. 4, 29, 8: allium nucleis, Plin. 19, 6, 34, § 111; Curt. 4, 7, 23.
  2. II. Trop. (only in Cic. and Quint.; in the former rare and mostly with quasi or quodammodo); with quasi: verba compone et quasi coagmenta, Cic. Brut. 17, 68; so id. Or. 23, 77.
    With quodammodo, Cic. de Or. 3, 43, 171; cf. without the same, Quint. 8, 6, 63; 12, 10, 77: pacem, to make, conclude, Cic. Phil. 7, 8, 21.