Lewis & Short

Cătĭus, ii, m.

  1. I. A Roman deity, the protector of boys, whom he made intelligent (catos), Aug. Civ. Dei, 4, 21.
  2. II. An Epicurean philosopher, author of works de rerum naturā, de summo bono, etc., Cic. Fam. 15, 16, 1; Cass. ib. 15, 19; Quint. 10, 1, 124; Schol. Cruq. ad Hor. S. 2, 4, 1.
    Hence,
    1. B. Cătĭānus, a, um, adj.: spectra, Cic. Fam. 15, 16, 1; Cass. ib. 15, 19.
  3. III. A feigned name in Hor. S. 2, 4, 1 and 88.