Lewis & Short

cānĕo, ui, 2, v. n. [canus], to be gray or hoary, be white (poet. or in post-Aug. prose); P. a.: cānens, entis, gray, grayish, hoary, white: temporibus geminis canebat sparsa senectus, Verg. A. 5, 416; cf. Tac. G. 31: canens senecta, Verg. A. 10, 192: canet in igne cinis, Ov. A. A. 2, 440: canens gelu, white, id. Tr. 5, 2, 66; Sil. 1, 206; pruina, id. 3, 534: canentia lilia, Ov. M. 12, 411: dum gramina canent, Verg. G. 3, 325; 2, 13: canuerint herbae, Ov. F. 3, 880; Juv. 14, 144; Ov. M. 1, 110 (cf. id. ib. 6, 456; and id. F. 5, 357); Sil. 4, 362.