Lewis & Short

uncīnus, i, m. [1. uncus], a hook, barb (late Lat. for 1. uncus), App. M. 3, p. 135, 39; Pall. Mart. 10, 29; Vnlg. Exod. 28, 13.
As adj.: hamus, barbed, Paul. Nol. Carm. 20, 270.