Lewis & Short

transĭtĭo, ōnis, f. [transeo], a going across or over, a passing over, passage.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen.: (solis) in aliud signum, Vitr. 9, 4 med.: sic dicebas, eam esse ejus (speciei dei) visionem, ut similitudine et transitione cernatur, i. e. by the passing by of atoms, Cic. N. D. 1, 37, 105: imaginibus similitudine et transitione perceptis, id. ib. 1, 19, 50: visionum, id. ib. 1, 39, 109.
      1. 2. Concr., a passage, entrance: transitiones perviae jani nominantur, Cic. N. D. 2, 27, 67.
    2. B. In partic., a going over, desertion to a party: sociorum, Liv. 28, 15, 14; 25, 15, 5; 2, 25, 1; 28, 16, 8; Tac. H. 2, 99; Just. 1, 5.
      In plur., Cic. Brut. 16, 62; Liv. 27, 20, 7.
  2. II. Trop.
    1. * A. The passing of a disease from one person to another, infection, contagion, Ov. R. Am. 616.
    2. B. In rhet., a transition, Auct. Her. 4, 26, 35; 1, 9, 14.
    3. C. In gram., an inflection by declension or conjugation, Varr. L. L. 9, § 103 Müll.; Prisc. p. 982 P.