Lewis & Short

2. transcursus, ūs, m. [transcurro] (post-Aug.).

  1. I. Lit., a running, darting, or flying through: fulguris, a flash of lightning, Suet. Aug. 90: avibus maximis minimisque per aëra transcursus est, Sen. Q. N. 2, 7, 1.
  2. II. Trop., of speech, a running through or over, a brief touching upon, cursory mention: quanto omnia transcursu dicenda sint, Vell. 2, 55, 1: illud etiam in hoc transcursu dicendum est, id. 2, 99, 4; cf.: in hoc transcursu tam artati operis, id. 2, 86, 1; so, in transcursu, cursorily, by the way (cf. obiter), Plin. 3, 5, 6, § 39; 18, 13, 34, § 126; 19, 8, 44, § 154; Aug. in Psa. 57, 16.