Lewis & Short

auctōrāmentum, i, n. [auctoro].

  1. I. That which binds or obliges to the performance of certain services; hence (in concr.), a contract, stipulation: illius turpissimi auctoramenti (sc. gladiatorii) verba sunt; uri, vinciri ferroque necari, Sen. Ep. 37.
    More freq.,
  2. II. That for which one binds himself to some service or duty (as that of soldiers, gladiators, etc.), wages, pay, hire, reward.
    1. A. Lit.: est in illis ipsa merces, auctoramentum servitutis, *Cic. Off. 1, 42, 150; so Tert. Apol. 39: rudiariis revocatis auctoramento centenūm milium, Suet. Tib. 7: jugulati civis Romani auctoramentum, Vell. 2, 28, 3; 2, 66, 3.
    2. B. Trop., reward: nullum sine auctoramento malum est, Sen. Ep. 69: discriminis, Eum. Pan. ad Constant. 12.