Lewis & Short

sĕquēla or sĕquella, ae, f. [sequor] (postAug.).

  1. I. Lit., that which follows, a follower: lixas calonesque et omnis generis sequelas, Front. Strat. 2, 4, 8: jumenta, quorum sequela erat equuleus, Dig. 47, 2, 4, § 15: petrae aquatilis sequela, i. e. the water that followed and flowed from the rock. Tert. Patient. 5 fin.
  2. II. Trop., a result, consequence, sequel: ea (incommoda) non per naturam, sed per sequelas quasdam necessarias facta dicit, Gell. 6, 1, 9: immortalitas non sequela naturae, sed merces praemiumque virtutis est, Lact. 7, 5 med.: morborum (mors), id. Opif. Dei, 4: abruptae unitatis, Tert. Carn. Chr. 20.