sēmĭ-doctus, a, um, adj., half-taught, half-learned: discipulus, Plaut. As. 1, 3, 74: haec ut et properans et apud doctos et semidoctus ipse percurro, Cic. de Or. 2, 42, 178: grammaticus, Gell. 15, 9, 6: manus villici, Mart. 10, 92, 5.