Lewis & Short

sēductor, ōris, m. [seduco, I. B. 2.], a misleader, seducer (eccl. Lat.), Aug. Tract. in Johan. 29; id. in Psa. 63, 15; Vulg. 2 Johan. 7; cf.: seductor, πλάνος, ὰπατητής, Gloss. Phil.