Lewis & Short

sĕdĭbĭlis, e, adj. [sedeo, q. v.], capable of being sat upon (late Lat.), Cassiod. in Psa. 1, 1. († sĕdĭcŭlum, sedile, Fest. p. 336 Müll.; acc. to Varr. L. L. 8, § 54 ib. this word is correctly formed, but not in use.)