Lewis & Short

rŏgus, i, m. (collat. form rŏgum, i, n., Afran. ap. Non. 221, 24; cf. Com. Rel. p. 153 Rib.).

  1. I. A funeral pile (syn. bustum): ROGVM ASCIA NE POLITO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 23, 59; Plaut. Men. 1, 2, 44: aliena rogorum insuper exstructa, Lucr. 6, 1283; Cic. Leg. 2, 23, 59: in rogum illatus, id. N. D. 3, 35, 84: ascendere in rogum, id. Div. 1, 23, 47: aliquem in rogum imponere, id. Tusc. 1, 35, 85: rogum exstruere, id. Fin. 3, 22, 76: rogo illata, Plin. 7, 3, 3, § 34: portari in rogum, id. 7, 44, 45, § 142; Verg. A. 4, 640; 646; 11, 189 et saep.
    Poet.: diffugiunt avidos carmina sola rogos, i. e. escape destruction, Ov. Am. 3, 9, 28.
  2. II. Transf., the grave: obserat umbrosos lurida porta rogos, Prop. 4 (5), 11, 8.