Lewis & Short

rĕsĭdŭus, a, um, adj. [resideo], that is left behind, that remains over and above, remaining, residuary; subst., the remainder, residue, rest (class.; cf.: reliquus, superstes): odium, Cic. Fam. 1, 9, 20: sollicitudo, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11, 3: ex residuā vetere simultate, Liv. 29, 37; cf. Suet. Calig. 15: irae bellorum, Liv. 1, 30; cf. bellum, Suet. Ner. 13: nomen libertatis (with reliqua umbra), Plin. Ep. 8, 24, 4: residuae integraeque etiam nunc (copiae), Suet. Oth. 9; cf.: manus Spartaci et Catilinae, id. Aug. 3; and: stirps horum, id. Vit. 1: quid potest esse in calamitate residui, quod, etc., Cic. Verr. 2, 3, 97, § 226; cf.: ne cui residui spiritus quicquam inesset, Suet. Tib. 62: residui nobilium, Tac. A. 11, 23: paucos comites residuos fortuna fecit, Just. 27, 2, 2; 7, 6, 2: residuum cibariorum, Suet. Galb. 7; cf.: nihil residuum crudelitatis, Flor. 3, 4, 2: residua diurni actūs conficere, Suet. Aug. 78.

      1. b. In business lang., of a payment, outstanding, due: pecuniae, Cic. Clu. 34, 94; Liv. 33, 47; so, summae, Dig. 26, 7, 7, § 9: quid relatum, quid residuum sit, Cic. Agr. 2, 22, 59.
        Plur. subst.: rĕsĭdŭae, ārum, f. (sc. pecuniae), arrears, dues: vectigalium, Suet. Aug. 101: lege Juliā de residuis tenetur, qui publicam pecuniam delegatam in usum aliquem retinuit neque in eum consumpsit, Dig. 48, 13, 2; cf. ib. 48, 13, 5 and 16.
        Note: In the fragment of Attius ap. Fest. p. 280 Müll. (Trag. Rel. p. 192 Rib.), perh. = reses, slothfui, inactive; cf.: residuus quasi tardus, Placid. Gloss.