Lewis & Short

rēgīna, ae, f. [rex; cf. the Sanscr. rāgni, the same], a queen.

  1. I. Lit.
    1. A. In gen., Plaut. Stich. 1, 2, 76, id. Trin. 1, 2, 170 al.
    2. B. In partic., of Cleopatra, Cic. Att. 14, 8, 1; 14, 20, 1; 15, 15, 2; Hor. C. 1, 37, 7 al.; Suet. Aug. 69.
      Of Dido, Verg. A. 1, 303; 454; 697; 717.
      Of the wife of Latinus, Verg. A. 12, 659.
      Sarcastically: regina Bithynica, of Cæsar, as paramour of King Nicomedes, Bibul. Suet. Caes. 49: sacrorum, the wife of the rex sacrificulus, Macr. S. 1, 15 fin.; Paul. ex Fest. p. 113 Müll.; cf. Serv. ad Verg. A. 4, 137.
  2. II. Transf.
    1. A. A goddess: Juno, Plaut. Cist. 2, 1, 37; Cic. Verr. 2, 5, 72, § 184; Liv. 5, 21; Verg. A. 1, 9; 1, 46: o Venus, regina Gnidi Paphique, Hor. C. 1, 30, 1; cf. id. ib. 3, 26, 11: siderum regina bicornis, Luna, id. C. S. 35: Calliope, id. C. 3, 4, 2: regina nemorum, i. e. Diana, Sen. Hippol. 406.
    2. B. A daughter of a king, a princess (cf. rex and regulus); so of Ariadne, Verg. A. 6, 28.
      Of Medea, Ov. H. 12, 1.
      Of the daughters of Darius, Curt. 3, 11, 25; 3, 12, 12; cf. also in apposition: regina sacerdos (of Rhea Silvia), Verg. A. 1, 273: virgines reginae, Curt. 3, 12, 21.
    3. C. A noble woman, a lady: sed istae reginae domi Suae fuere ambae (opp. ancillae), Plaut. Truc. 2, 6, 50: quia solae utuntur his reginae, Ter. Eun. 1, 2, 88; Mart. 10, 64, 1.
    4. D. In gen., she that is first, a leader, directress, mistress (mostly poet.): silvestris regina chori, i. e. the leader, Stat. Th. 4, 379: Alpini veluti regina cu pressus Verticis, id. ib. 6, 854: Appia regina viarum, id. S. 2, 2, 12.
  3. III. Trop., a queen, mistress, etc.: oratio omnium rerum regina, Pac. ap. Non. 113, 32; id. ap. Cic. de Or. 2, 44, 187; and ap. Quint. 1, 12, 18: (justitia) omnium est domina et regina virtutum, Cic. Off 3, 6, 28: regina Pecunia, Hor. Ep. 1, 6, 37: volucrum, Mart. 5, 55, 1.