Lewis & Short

rĕfectĭo (rĕfict-), ōnis, f. [reficio], a restoring, repairing (post-Aug.).

  1. I. Lit.: Capitolii, Suet. Caes. 15: ferramenta, quae refectionem desiderant, Col. 12, 3, 9: viae publicae, Dig. 43, 11, 1; cf. ib. 43, 21, 1, § 7.
    In plur., Vitr. 6, 3.
  2. II. Trop., refreshment, refection, recreation, recovery (cf.: relaxatio, remissio): etiam febre liberatus vix refectioni valebit, will scarcely be strong enough to recover, Cels. 3, 15; 4, 6 fin.: tempora ad quietem refectionemque nobis data, Quint. 10, 3, 26; cf. Plin. Pan. 81: oculorum (with recreatur acies), Plin. 37, 5, 16, § 63: lassitudinum perfrictionumque (oleum), id. 23, 4, 40, § 80.
    In plur.: quae refectiones tuas arbores praetexerint, Plin. Pan. 15, 4.
    1. B. Transf., i. q. deversorium or cenaculum, transl. of the Gr. κατάλυμα, Vulg. Marc. 14, 14.