Lewis & Short

prae-rŏgo, āvi, ātum, 1, v. a.

  1. I. To ask before another, to ask first: sententias, non more atque ordine, sed prout libuisset, praerogabat, Suet. Aug. 35.
  2. II. To pay beforehand or in advance: pensionem, Dig. 19, 2, 19: expensas, Cod. Just. 10, 31, 20.
    Hence, praerŏgātus, a, um, P. a., asked before (class.): cujus in honore non unius tribus pars, sed comitia tota comitiis fuerint praerogata, Cic. Planc. 20, 49 (al. praerogativa): lex, proposed previously, Cod. 16, 11, 1.