Lewis & Short

păvĕ-făcĭo, fēci, factus, 3, v. a. [paveo], to frighten, alarm, terrify (very rare): pavefacio, δειλοποιῶ, Gloss. Philox.; Ov. M. 13, 878: pavefacta pectora, id. ib. 15, 636: subito pavefactus, Suet. Aug. 99: fumo ac murmure pavefactus, id. Calig. 51; id. Ner. 48; Gell. 2, 29, 12; 5, 14, 20: pavefactus infans, Sen. Herc. Fur. 1022: fulgente ejus lumine pavefactus est, Ambros. in Psa. 118, 8, § 17: pavefecit, Aug. Qu. in Heptat. 7, 27.