Lewis & Short

pannus, i, m. (neutr. collat. form pannum, i, Nov. ap. Non. 218, 27.
Dat. and abl. plur. pannibus, Enn. ap. Charis. p. 40 P.; Pompon. ap. Non. 488, 32) [πῆνος; Dor. πᾶνος], a cloth, a garment.

  1. I. Lit.: albo Fides Velata panno, Hor. C. 1, 35, 21; Mart. 2, 46, 9: eventus viridis panni, Juv. 11, 198.
    Esp. of torn, worn-out clothes, rags, tatters: pannis annisque obsitus, Ter. Eun. 2, 2, 5; Lucr. 6, 1269; Sen. Contr. 1, 6; id. Ep. 20, 8: rara in tenui facundia panno, Juv. 7, 145; Petr. 83 fin.
  2. II. Transf.
    1. A. A rag: unus et alter Adsuitur pannus, Hor. A. P. 15; id. Epod. 17, 51: membraque vinxerunt tinctis ferrugine pannis, Ov. Ib. 235; Sen. Ira, 3, 19, 3; Plin. 29, 6, 36, § 114; Col. 6, 12: panno rubro fugare armentum, Gai. Inst. 3, 202.
    2. B. A head-band, fillet, Val. Max. 7, 2, n. 5 ext.; 6, 2, n. 7.
    3. C. A bag, satchel, Petr. 135.
    4. D. A (perh. raglike) substance that grows on the tree aegilops, besides its acorns, Plin. 16, 8, 13, § 33.
    5. E. Plur., an infant’s swaddling-clothes: panni infantiae, Vulg. Job, 38, 9; id. Luc. 2, 12.