Lewis & Short

pălūdātus, a, um, adj., dressed in a military cloak (v. paludamentum).

  1. I. In gen. (very rare): virgines, Fest. p. 329 Müll.
    Hence, a soldier: qui invident stipendia paludatis, Sid. Ep. 5, 7.
  2. II. In partic., dressed in a general’s cloak (class. and common): cum proficiscebamini paludati in provinciasconsules vos quisquam putavit? Cic. Pis. 13, 31; cf. id. Sest. 33, 71; id. Att. 4, 13, 2: Pansa noster paludatus a. d. III. Kalend. Jan. profectus est, Cic. Fam. 15, 17, 3: ut paludati (consules) exeant, Caes. B. C. 1, 6, 6: non paludati, sine lictoribus, Liv. 41, 10: praesedit paludatus, Suet. Claud. 21; cf. Tac. A. 12, 56: cumque paludatis ducibus, Juv. 6, 399; cf. Cic. Verr. 2, 5, 13, § 31: aula, i. e., imperial, Claud. VI. Cons. Hon. 596.