Lewis & Short

orgănĭcus, a, um, adj., = ὀργανικός.

  1. I. Of or relating to implements, mechanical: telarum organica administratio, Vitr. 10, 1, 5.
  2. II. Of or belonging to musical-instruments, instrumental, musical: alterum (melos), quod vocant organicon, Cato ap. Non. 77, 9.
    1. B. Subst.: orgănĭcus, i, m., a musician, Lucr. 5, 334; 3, 132; 2, 412.