Lewis & Short

obsŏlĕfăcĭo, fēci, factum, 3, v. a.; in pass.: obsŏlĕfīo, factus, fieri [obsoleofacio], to wear out, spoil, injure, sully, degrade, lower, make common (mostly postAug.): rivi non opere, nec fistulā, nec ullo coacto itinere obsolefacti, sed sponte currentes, Sen. Ep. 90, 43: auctoritas obsolefacta, id. ib. 29, 3: toga, Val. Max. 3, 5, 1: admonebat, ne paterentur nomen suum commissionibus obsolefieri, Suet. Aug. 89: obsolefiebant dignitatis insignia, Cic. Phil. 2, 41, 105; B. and K. dub. (al. obsolescebant; al. obsolebant).