Lewis & Short

anxĭus, a, um, adj. [v. ango], distressed, solicitous, uneasy, troubled, anxious (as a permanent state of mind).

  1. I. Lit.: neque omnes anxii, qui anguntur aliquando, nec qui anxii semper anguntur, Cic. Tusc. 4, 12, 27; cf.: anxietas and angor.
    But frequently momentary’ anxiae aegritudines et acerbae, Cic. Tusc. 4, 15, 34: anxio animo aut sollicito esse, id. Fin. 2, 17, 55: spiritus anxius, Vulg. Bar. 3, 1: senes morosi et anxii, Cic. Sen. 18, 65: Oratio pauperis, cum anxius fuerit, Vulg. Psa. 101, 1: anxius curis, Ov. M. 9, 275: mentes, * Hor. C. 3, 21, 17: anxius angor, Lucr. 3, 993; 6, 1158: anxium habere aliquem, to bring one into trouble, to make anxious or solicitous, Auct. B. Afr. 71; Tac. A. 2, 65.
    With gen. animi or mentis: animi anxius, Sall. J. 55, 4 Cort., where Dietsch reads animo, and Gerl. omits it altogether: anxius mentis, Albin. 1, 398 (for this gen. v. animus, II. B. 1.).
    The object on account of which one is anxious or solicitous is put,
          1. (α) In abl.: gloriā ejus, Liv. 25, 40: omine adverso, Suet. Vit. 8: venturis, Luc. 7, 20.
          2. (β) In gen. (diff. from the preced. gen. animi and mentis): inopiae, Liv. 21, 48: furti (i. e. ne furtum fiat), Ov. M. 1, 623: vitae, id. H. 20, 198: securitatis, Plin. 15, 18, 20, § 74: potentiae, Tac. A. 4, 12: sui, id. H. 3, 38; in acc. vicem, Liv. 8, 35.
          3. (γ) With de: de famā ingenii, Quint. 11, 1, 50: de successore, Suet. Calig. 19: de instantibus curis, Curt. 3, 2; with pro, Plin. Ep. 4, 21.
          4. (δ) With ad: ad eventum alicujus rei, Luc. 8, 592.
            (ε) With in and abl.: noli anxius esse in divitiis, Vulg. Eccli. 5, 10.
            (ζ) With ne and an: anxius, ne bellum oriatur, Sall. J. 6, 6: anxius, an obsequium senatūs an studia plebis reperiret, Tac. A. 14, 13.
  2. II. Transf.
    1. A. In an act. sense, that makes anxious, troubles, awakens solicitude, troublesome: curae, Liv. 1, 56 (cf.: anxius curis, Ov. M. 9, 275): timor, Verg. A. 9, 89: accessu propter aculeos anxio, Plin. 12, 8, 18, § 33.
    2. B. Prepared with anxious care: elegantia orationis neque morosa neque anxia, Gell. 15, 7, 3; cf. anxietas, II.
      Hence, adv.: anxĭē, anxiously, with anxiety (not in Cic.): aliquid ferre, Sall. J. 82, 3: auguria quaerere, Plin. 11, 52, 114, § 273: certare, Suet. Ner. 23: aliquam prosequi, Justin. 1, 4: loqui, Gell. 20, 1: anxie doctus, Macr. S. 5, 18; 7, 7.
      Comp.: anxius, Gargil. Mart. p. 395 Mai; and formed by magis: magis anxie, Sall. ad Caes. Ord. Re Publ. 2 fin.