Lewis & Short

mantēlum and mantellum, i, n. [i. q. mantele, q. v.],

  1. I. a cloth, napkin, Lucil. ap. Serv. Verg. G. 4, 377; Paul. ex Fest. p. 133, 33; Inscr. Orell. 2271.
  2. II. A cloak, mantle; trop.: nec mendaciis subdolis mihi usquam mantelum est meis, Plaut. Capt. 3, 3, 5.