Lewis & Short

măligno, 1, v. a., and mălignor, ātus, 1, v. dep. [malignus], to do or contrive maliciously, to malign (post-class.).

        1. (α) Form maligno: consilium super populum tuum, Vulg. Psa. 83, 4: venena malignantes, i. e. maliciously ejecting, Amm. 22, 15, 26.
        2. (β) Form malignor: quanta malignatus est inimicus in sancto, Vulg. Psa. 74, 3: in prophetis meis nolite malignari, id. ib. 105, 15; 37, 8 sq.
          P. a. as subst.: mălignan-tes, ium, m., the wicked, Vulg. Psa. 21, 17 al.