Lewis & Short

3. luxus, ūs (dat. luxu, Sall. J. 6; Tac. A. 3, 34; id. H. 2, 71) [root luc-; cf. pol-luceo, pol-lucte; v. Corss. Ausspr. 1, 368 sq.].

  1. I. Excess, extravagance in eating and drinking, luxury, debauchery: adulescens luxu perditus, Ter. Ad. 4, 7, 42: in vino ac luxu, Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62: aliquid luxu antecapere, Sall. C. 13: luxu atque desidiā corrupta civitas, id. ib. 57: luxu et saginae mancipatus, Tac. H. 2, 71; 4, 14: per luxum et ignaviam aetatem agere, i. e. luxuriously and slothfully, Sall. J. 2: flagitiosus, Mos. et Rom. Leg. Coll. 5, 3, 2: turpi fregerunt saecula luxu divitiae molles, Juv. 6, 299.
    In plur.: nondum translatos Romana in saecula luxus, Luc. 10, 109: combibat illapsos ductor per viscera luxus, Sil. 11, 402.
  2. II. Splendor, pomp, magnificence, state: at domus interior regali splendida luxu Instruitur, Verg. A. 1, 637: epulaeque ante ora paratae Regifico luxu, id. ib. 6, 604: eruditus luxus, Tac. A. 16, 18.