Lewis & Short

lăcĕrātĭo, ōnis, f. [lacero], a tearing, rending, mangling, lacerating, laceration (rare but class.): corporis, Cic. Pis. 18, 42: corporum, Liv. 7. 4.
Concr.: omnia loca crinium laceratione complere, the tearings of her hair, Vulg. Esth. 14, 2.
Plur.: muliebres lacerationes genarum, Cic. Tusc. 3, 26, 62.