Lewis & Short

in-trĕpĭdus, a, um, adj. [2. in], unshaken, undaunted, intrepid (poet. and in post-Aug. prose).

  1. I. Of living beings: intrepidus minantibus, Tac. H. 1, 35: paucae bestiarum in hostem actae, Liv. 30, 33, 14: dux, id. 44, 6, 6: tranquillus, intrepidus, immobilis, Gell. 19, 12: genitor discrimine nati, Val. Fl. 1, 503: nova nupta, App. Mag. 76, p. 323, 7: fortis et intrepidus, id. Met. 4, p. 171, 7: ac paratus, Lact. 3, 9, 14; Just. 24, 4, 8; Val. Max. 3, 2, ext. 3; Plin. praef. § 5; Curt. 8, 11, 18: quaecumque altaria tangere, Juv. 13, 89 al.
    With Gr. acc.: voltum, Luc. 5, 317.
  2. II. Of inanim. and abstr. things: vultus, Ov. M. 13, 478: modulatio, that drives away fear, Gell. 1, 11, 18: verba, Sen. Hippol. 593: hiems, i. e. spent in quiet winter-quarters, without disturbance from enemies, Tac. Agr. 22.
    Adv.: intrĕpĭdē, without trembling, undauntedly, intrepidly, Liv. 26, 4; 23, 33, 6; Plin. 15, 30, 40, § 136; Sen. Ep. 18, 3; Gell. 9, 11, 6.