Lewis & Short

inquīsītĭo, ōnis, f. [inquiro], a seeking or searching for.

  1. I. Lit.: tu cave inquisitioni mihi sis, be at hand, don’t let me have to look for you, Plaut. Cas. 3, 1 fin.: novorum militum, Curt. 4, 6: corporum, Plin. 8. 30, 44, § 106.
  2. II. Transf., a searching or inquiring into, an examination.
    1. A. In gen.: veri inquisitio atque investigatio, Cic. Off. 1, 4, 13: opinionum, Quint. 3, 1, 2: nova inquisitione addiscere, Plin. 2, 46, 45, § 117.
    2. B. In partic., a seeking for proofs or grounds in support of an accusation, a legal inquisition, Cic. Verr. 2, 2, 4, § 14: candidati, id. Mur. 21, 44: annua, for which a year is allowed, Tac. A. 13, 43; cf. Gai. Inst. 2, 44: postulare inquisitionem in aliquem, Plin. Ep. 3, 9: dare inquisitionem alicui, id. ib. 5, 20: agere inquisitionem, Plin. 29, 1, 8, § 18.