Lewis & Short

ĭn-hăbĭlis, e, adj., that cannot be managed, unmanageable, unwieldy.

  1. I. Lit.: navis inhabilis prope magnitudinis, Liv. 33, 30, 5: telum inhabile ad remittendum imperitis, id. 24, 34, 5; cf.: telum pondere, Curt. 8, 9 med.: inhabiles vastorum corporum moles (of elephants), id. 9, 2: quod et ipsis vetustate militiae exercitatum, et hostibus inhabile, awkward, Tac. Agr. 36: iter, Dig. 8, 5, 4.
  2. II. Trop., unfit, unapt, incapable, unable: alicui rei, Cic. Fragm. Oecon. 4 Orell.: reddere aliquem inhabilem studiis, Sen. Ep. 15: progenerandis esse fetibus inhabilem, Col. 2, 1, 2: boves labori et culturae non inhabiles, id. 6, 1, 1; cf.: calori non inhabile, fit to express, Quint. 11, 3, 146; Plin. Ep. 8, 1, 2 al.
          1. (β) With ad: multitudo inhabilis ad consensum, Liv. 12, 16, 10.
          2. (γ) With inf.: inhabiles rempublicam tueri, Dig. 50, 2, 11.