Lewis & Short

incīsĭo, ōnis, f. [2. incīdo].

  1. I. A cutting into, cut, incision: ne incisio vulnus exasperet, Ambros. in Psa. 37, § 42.
  2. II. Transf.
    1. A. Rhet. t. t, an incision, i. e. a division, member, clause of a sentence, Gr. κόμμα: de eorum (circuituum) particulis et tamquam incisionibus disserendum est, Cic. Or. 61, 206: in incisionibus et in membris, id. ib. 64, 216; cf. incisum under 2. incido fin. C.
    2. B. Gramm. t. t., a cæsura, Diom. p. 496 P.
    3. C. A griping, colic: interiorum, Veg. Vet. 1, 39.