Lewis & Short

impausābĭlis (inp-), e, adj. [2. inpausa], unceasing, incessant: Ἀληκτὼ Graece impausabilis dicitur, Fulg. Myth. 1, 6.
Adv.: impausābĭlĭter, unceasingly: sumere cibum, without ceasing, Cael. Aur. Tard. 3, 2, 20.