Lewis & Short

2. illic (old form illi, Verg. G. 1, 54; 1, 251; 3, 17 Rib.; cf. id. A. 2, 548; Ter. Ad. 1, 2, 36 Donat. ad loc.), adv. [1. illic], in that place, yonder, there (most. freq. ante-class.).

  1. I. Lit.: haec illi vi pugnata pugnast usque a mane ad vesperum, Plaut. Am. 1, 1, 97; id. ib. 261; 1, 3, 36: illic sum atque hic sum, id. Trin. 4, 4, 17: sive illic sive alibi libebit, id. Men. 5, 2, 42: multo melius, hic quae fiunt, quam illic, ubi sum adsidue, scio, Ter. Hec. 2, 1, 20; so with ubi: vivendum est illic, ubi nulla incendia, Juv. 3, 197: illic, quicquid ero, semper tua dicar imago, Prop. 1, 19, 11; 13: cives Romani, qui illic negotiarentur, Caes. B. C. 3, 102, 6: illic radices, illic fundamenta sunt, illic, etc., Quint. 10, 3, 3.
  2. II. Transf., with that person or thing (very rare): non isto vivitur illic, Quo tu rere, modo, there, i. e. with him, with Mœcenas, Hor. S. 1, 9, 48: civile bellum a Vitellio coepit etinitium illic fuit, Tac. H. 2, 47: hic, ubi opus est, non verentur: illic, ubi nihil opus est, ibi verentur, Ter. And. 4, 1, 14.
    1. B. In that matter, therein: res publica et milite illic et pecunia vacet, i. e. in that war, Liv. 2, 48, 9: ego illi maxumam partem fero, Ter. Ad. 1, 2, 36: ego illic me autem sic adsimulabam quasi stolidum, Plaut. Ep. 3, 4, 39; Quint. 1, 3, 4.