Lewis & Short

Hunni (Chunni and Chūni), ōrum, m.,

  1. I. the Huns, Amm. 31, 2; Claud. ap. Rufin. 1, 321; 2, 270; Veg. Vet. 3 praef. 1. Form Chuni, Aus. Epigr. 1, 8.
    Sing.: Chū-nus, Claud. in Eutr. 2, 238.
  2. II. Deriv. Hunniscus, a, um, adj., of or belonging to the Huns, Hunnish: equus, Claud. in Eutr. 4, 4; 7.