Lewis & Short

hīberno, āvi, ātum, 1, v. n. [hibernus], to pass the winter, to winter.

  1. I. In gen.: furcillas reducit hibernatum in tecta, Varr. R. R. 1, 8, 6: (thynni) ubicumque deprehensi usque ad aequinoctium, ibi hibernant, Plin. 9, 15, 20, § 51: exercitum in agrum Vescinum hibernatum duxit, Liv. 10, 46, 9: novas (naves) Panormi subducit, ut in sicco hibernarent, id. 29, 1, 14.
  2. II. In partic., in milit. lang., to keep in winter-quarters: jam vero quemadmodum milites hibernent, quotidie sermones ac litterae perferuntur, Cic. de Imp. Pomp. 13, 39; id. Fam. 7, 17, 3; Hirt. B. G. 8, 46 fin.; Liv. 22, 16; 26, 1.
    1. * B. Poet. transf., to rest, repose, Pers. 6, 7.