Lewis & Short

hāmātus, a, um, adj. [hamus], furnished with a hook, hooked.

  1. I. Lit.: ungues, Ov. M. 12, 563: harundo, id. ib. 5, 384: sentes, id. ib. 2, 799.
    1. B. Transf., shaped like a hook, hooked, crooked: hamatis uncinatisque corporibus concreta haec esse dicat, * Cic. Ac. 2, 38, 121: ensis, i. q. harpe, Ov. M. 5, 80 (cf.: ferrum curvo tenus abdidit hamo, id. ib. 4, 720).
  2. II. Trop.: hos ego viscatis hamatisque muneribus non sua promere puto, sed aliena corripere, i. e. catching, alluring, Plin. Ep. 9, 30, 2 (cf. with hamus, id. Pan. 43 fin.; Mart. 6, 63, 5; v. hamus, I. B. 1. b.).