Lewis & Short

furfur, ŭris (abl. furfuri, Plaut. Capt. 4, 2, 27), and furfŭres, um, m., bran [reduplicated form, originally for-for; root ghar-; Sanscr. gharshāmi, rub; Gr. χρίω; cf.: far, farina, frio, frico, etc.; v. Corss. Beiträg. p. 206].

  1. I. Lit.: qui alunt furfure sues, Plaut. Capt. 4, 2, 27: per cribrum effuso furfure, Plin. 22, 25, 70, § 145: triticum furfure crasso vestitur, id. 18, 30, 73, § 304.
    In plur.: hordeacei, Varr. R. R. 2, 6, 4; Col. 12, 44, 3: triticei, Varr. R. R. 2, 5, 17: excreti modice a farina, Col. 8, 4, 1: furfuribus conspersus panis, Phaedr. 4, 18, 4.
  2. II. Transf., scurf or scales on the skin, the head, etc.: foedo cutis furfure, Plin. 26, 1, 2, § 2.
    In plur.: capitis, Plin. 20, 9, 39, § 101: in facie, id. 22, 21, 30, § 64.
    In a pun upon the two meanings: ex ipsis dominis meis pugnis exculcabo furfures, Plaut. Capt. 4, 2, 30.