Lewis & Short

frustror, ātus, 1, v. dep.; also: fru-stro, āre, 1, v. a. [frustra], to deceive, disappoint, trick, frustrate (syn.: decipio, deludo, fraudo, fallo, etc.).

  1. I. Lit. (class.).
          1. (α) In the dep. form: nescio quis praestigiator hanc frustratur mulierem, Plaut. Am. 2, 2, 200: aut certare cum aliis pugnaciter aut frustrari cum alios, tum etiam me ipsum velim, Cic. Ac. 2, 20, 65: ne frustretur ipse se, Ter. Eun. prol. 14: se ipsum, Nep. Hann. 2, 6: o bone, ne te Frustrere; insanis et tu, Hor. S. 2, 3, 32: Tarquinios spe auxilii, Liv. 2, 15, 5: Cloelia frustrata custodes, id. 2, 13, 6: saepe jam me spes frustrata est, Ter. And. 2, 2, 37; Lentul. ap. Cic. Fam. 12, 14, 1; cf.: sat adhuc tua nos frustrata est fides, Ter. Ad. 4, 4, 11: exspectationem frustrari et differre, Plin. Ep. 2, 10, 2: improbas spes hominum, id. ib. 8, 18, 3: spem mercantium (opp. explere), Suet. Aug. 75: frustratus vincula, i. e. escaped from them, Sol. 1.
            Poet.: o numquam frustrata vocatus hasta meos, hast never deceived me invoking thee, Verg. A. 12, 95; cf. Stat. S. 1, 2, 62: inceptus clamor frustratur hiantes, deceives, i. e. dies away from their lips, Verg. A. 6, 493.
            Absol.: Cocceius vide ne frustretur, Cic. Att. 12, 18, 3; Lucr. 4, 571.
          2. (β) In the act. form: non frustrabo vos, milites, Caes. Fragm. ap. Diomed. p. 395 P.: atque i se quom frustrant, frustrari alios stolidi existumant, Plaut. Bacch. 3, 6, 19; Liv. 7, 38, 9; cf.: qui ventrem frustrarunt suum, Pompon. ap. Non. 473, 18: frustrantia dona, fruitless, bootless, Prud. Apoth. 640.
            Pass.: frustramur, irridemur, Laber. ap. Prisc. p. 793 P.: ignavissimi quique tenuissima spe frustrantur, Sall. Or. Licin. med.; so, frustratus spe continuandi consulatus, Vell. 2, 21, 2; for which: frustratus a spe, Fenest. ap. Prisc. p. 793 P.: variis dilationibus frustratus, Just. 8, 3, 9.
            With gen.: captionis versutae et excogitatae frustratus, Gell. 5, 10, 16.
  2. II. Transf., to make vain, of no effect, or useless (post-Aug. and very rare): imprudenter facta opera frustrantur impensas, Col. 1, 1, 2; cf. laborem, id. praef. § 22: in se implicati arborum rami lento vimine frustrabantur ictus, Curt. 6, 5, 8.