Lewis & Short

frūmentātĭo, ōnis, f. [frumentor].

  1. I. A providing of corn, milit., a foraging, Caes. B. G. 6, 39, 1; Suet. Galb. 20.
    In plur.: pabulationes frumentationesque, Caes. B. G. 7, 16, 3; 7, 64, 2.
  2. II. A distribution of corn, Suet. Aug. 40; 42; Monum. Ancyr.