Lewis & Short

2. fātus, ūs, m. [for].

  1. I. A word, saying, Mart. Cap. 7, § 802.
    1. B. Esp., an oracle, a prophecy: Deliaco fatu, Mart. Cap. 1, § 24: ficta fatu, Sid. Ep. 9, 13.
      Plur.: Apollinis fatus, Mart. Cap. 1, § 23.
  2. II. Fate: incerto fatu fortunae aliorsum prorupit eventus, Amm. 23, 5, 8; Petr. 42, 77 al.; v. fatum, II. A.