Lewis & Short

expugnātor, ōris, m. [expugno], the taker, stormer, conqueror of a place.

  1. I. Prop. (rare but class.): urbis, Cic. Inv. 1, 50, 93: urbium, Vulg. Prov. 16, 32: rex Demetrius Expugnator cognominatus (transl. of Πολιορκητής), Plin. 7, 38, 39, § 126.
    1. * B. Transf.: pecoris opimi lupus, Stat. Th. 4, 363.
  2. II. Trop.: pudicitiae, a violator, Cic. Verr. 2, 1, 4, § 9.