Lewis & Short

af-fulgĕo (better adf-), ulsi, 2, v. n., to shine on a thing (poet., and in the Aug. and post-Aug. histt.).

  1. I. Lit.: Non Venus adfulsit, non illā Juppiter horā, Ov. Ib. 213: nitenti Adfulsit vultu ridens Venus, Sil. 7, 467: instar veris vultus tuus Adfulsit, Hor. C. 4, 5, 6.
  2. II. Fig., to shine, dawn, appear: defensurum se urbem prima spes adfulsit, Liv. 27, 28; cf. id. 23, 32: mihi talis fortuna, id. 30, 30: lux civitati, id. 9, 10: Cretensibus nihil praesidii, Val. Max. 7, 6, 1 ext.: occasio, Flor. 4, 9 al.