Lewis & Short

dulcēdo, ĭnis, f. [dulcis], sweetness.

  1. I. Lit., a sweet taste (rare): radix amara cum quadam dulcedine, Plin. 25, 6, 30, § 66; Vulg. Exod. 15, 25.
    Far more freq. and class.,
  2. II. Trop., pleasantness, agreeableness, delightfulness, charm: nimia aquarum, Lucr. 6, 1266; cf.: frugum et vini, Liv. 5, 33: vini, Plin. 14, 22, 28, § 137: aut aliquem fructum capiant dulcedinis almae (shortly before opp. dolor), Lucr. 2, 971; cf. Cic. Fin. 2, 13; 2, 34, 114; id. Leg. 1, 17 fin.; Verg. G. 1, 412; 4, 55: honoris et pecuniae, Matius ap. Cic. Fam. 11, 28, 2: avium (genit. obj.), Auct. ap. Quint. 9, 3, 70: agrariae legis, Liv. 2, 42: potestatis ejus, id. 5, 6 fin.: vitae, Cels. 6, 6: orationis, Cic. de Or. 3, 40, 161; cf. vocis, Ov. M. 1, 709: gloriae, Cic. Arch. 10, 24: iracundiae, id. Q. Fr. 1, 2, 2 fin.; cf. irae, Liv. 9, 14 fin.: otii, Tac. A. 1, 2: amoris, Verg. A. 11, 538 et saep.: plebeios creandi, Liv. 5, 13; cf. praedandi, id. 6, 41 fin.: scabendi, Plin. 8, 25, 37, § 90: furandi, id. 8, 57, 82, § 222 al.
    In plur., Vitr. 7 praef.