Lewis & Short

dī-vexo, āre, v. a., to pull or rend asunder, to destroy (very rare).

  1. I. Lit.: neu reliquias sic meas sieris … foede divexarier, Pac. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 106 (Trag. v. 201 Rib.): omnia divexare et diripere, Cic. Phil. 11, 2, 4: agros civium optimorum, id. ib. 13, 9 fin.: meam rem, Plaut. Pers. 5, 2, 4.
  2. II. Trop., to vex, trouble: matrem, Suet. Ner. 34 (perhaps also clientelas, id. Calig. 3, v. Baumg.-Crus. in h. l.).