Lewis & Short

dis-tābesco, bŭi, 3, v. inch. n., to consume or melt away (ante- and post-class.).

  1. I. Lit.: distabescit sal, Cato R. R. 24; so, jecur in coquendo, Fest. S. V. MONSTRA, p. 157, 14 Müll.: suspirium in aqua, Veg. Vet. 1, 11, 13.
  2. II. Trop.: in quantas iniquitates distabui! Aug. Conf. 3, 3.